Książeczka wojskowa

(antologia wspomnień z LWP)

"Książeczka wojskowa" to doskonałe świadectwo konfrontacji młodego człowieka z systemem przymusu, totalnej opresji i wojskowej "fali". Służba w siłach zbrojnych PRL była akademią konformizmu, zapewniała kontakt z najbardziej mroczną stroną rzeczywistości, gdzie władzę sprawowały jednostki okrutne i prymitywne, w dodatku programowo nienawidzące "intelektualistów".

Każdy młody człowiek – pisze Antoni Pawlak – zagrożony odbywaniem służby wojskowej, musi postawić sobie pytanie zasadnicze. A mianowicie: w jakim celu uczą go strzelać, maskować się i iść do ataku? I dopiero od udzielonej sobie odpowiedzi uzależnić dalsze postępowanie. Zgodę lub niezgodę na uczestnictwo w grze. […] Pytanie powinno brzmieć – przeciw komu?

Czy to wszystko zdarzyło się naprawdę? Chyba nigdzie nie miałem tak silnego poczucia nierzeczywistości, jak w wojsku” – pisze Marek Majle – „Budziło się ono zawsze wtedy, gdy absurdalność sytuacji naigrawała się z mojego poczucia godności, ze zdrowego rozsądku i doświadczenia

Zawiera: Antoni Pawlak: Chłopcy malowani; Marek Majle: Żołnierze; Antoni Pawlak: Książeczka wojskowa; Andrzej Stasiak: Obowiązkowy zaszczyt; Ryszard Holzer: Fragment większej całości.

Ten artykuł znaleziono szukając poniższych fraz:

Komentarze