Prasa podziemna (bibuła)

Bibuła - czyli podziemna prasa. Określenie pochodzi jeszcze z końca XIX wieku. W systemie komunistycznym prasa stanowiła jedno z głównych narzędzi indoktrynacji, a zarazem zniewolenia społeczeństwa. Nadzór nad nią sprawowali wysocy dygnitarze partyjni, a cały proces jej powstawania i funkcjonowania był ściśle kontrolowany i poddany reżimowi systemu i panującej ideologii, zarówno jeśli chodzi o profil tematyczny, autorów i przekazywane treści, jak i samą produkcję oraz sposób i zasięg dystrybucji.

Po wprowadzeniu stanu wojennego, 13 grudnia 1981 roku, stało się jasne, że tylko oficjalnie istniejące media mogą ukazywać rzeczywistość. Środowiska opozycyjne ze swoimi wydawnictwami muszą zejść do podziemia. Pierwsze podziemne gazetki pojawiły się już następnego dnia po wprowadzeniu stanu wojennego (14 XII we Wrocławiu wydany został pierwszy podziemny numer „Z dnia na dzień”).

W okresie PRL do 1989 r. ukazywało się nielegalnie kilka tysięcy tytułów prasy podziemnej. Był to fenomenem na skalę światową. Nigdzie indziej zjawisko to nie rozwinęło się na tak szeroką skalę, w które zaangażowane było aż tak wielu ludzi. Były to serwisy informacyjne, ale i poważne kwartalniki społeczno-polityczne oraz kulturalne. Niektóre miały zasięg swojego zakładu pracy, inne całej aglomeracji a nawet ogólnokrajowy. Nikt nigdy nie obliczył, ile osób zaangażowało się w działalność drugiego obiegu wydawniczego, ale spokojnie można szacować, że były to dziesiątki tysięcy osób. Do dziś niestety często zresztą anonimowych, zapomnianych, w żaden sposób nieuhonorowanych przez wolną Polskę...

Ten artykuł znaleziono szukając poniższych fraz:

Komentarze