IV Piesza Pielgrzymka Podlaska

Historia i tradycja pielgrzymek na Jasną Górę.

W sierpniu z wielu miast Polski wyruszają piesze pielgrzymki na Jasną Górę. Do Częstochowy docierają na obchodzone 15 sierpnia uroczystości święta Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Najstarsza pielgrzymka do Częstochowy, udokumentowana w kronikach, wyruszyła we wrześniu 1626 r. z Gliwic. Była wyrazem wdzięczności za uratowanie miasta przed wojskami duńskimi podczas wojny trzydziestoletniej. Warszawska Piesza Pielgrzymka na Jasną Górę po raz pierwszy wyruszyła 6 sierpnia 1711 r.. Była wypełnieniem ślubowania złożonego w imieniu mieszkańców stolicy przez członków Bractwa Pana Jezusa Pięciorańskiego za uwolnienie miasta od szalejącej zarazy.

Początki Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej na Jasną Górę.

Po kolejnej, 269. Pieszej Pielgrzymce Warszawskiej na Jasną Górę w 1980 roku, w której uczestniczyło około 5 000 Pątników z Diecezji Siedleckiej, zrodziła się myśl zorganizowania samodzielnej pielgrzymki pieszej na Jasną Górę z Podlasia. Pierwsza Piesza Pielgrzymka Podlaska ruszyła w 1981 roku. Uczestniczyło w niej 5571 Pątników. Następne lata przyniosły bardzo znaczący wzrost liczby uczestników Pielgrzymki. Największa liczba Pątników pojawiła się w 1983 roku, kiedy to na Jasną Górę przybyło 12 000 osób.

Ojczyznę wolną racz nam wrócić Panie.

W 1984 roku wyruszyła IV Piesza Pielgrzymka Podlaska. Uczestniczyło w niej ponad 10 000 Pątników. Brałem w niej udział z grupą działaczy niepodległościowych. Szliśmy w intencji uwolnienia Polski od komunizmu. Nieśliśmy ze sobą transparent z napisem „Ojczyznę wolną racz nam wrócić Panie – Solidarność”. W dniu 9 sierpnia 1984 roku, a więc w trakcie IV Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej, Biskup Jan Mazur otrzymał od Wojewody Siedleckiego pismo, że przy przechodzeniu Pielgrzymów przez większe miejscowości eksponowane są transparenty i hasła o aluzyjnych treściach politycznych, jak i manifestowane są symbole „V”, które mają jednoznaczną wymowę. W odpowiedzi na te zarzuty, Biskup Jan Mazur stwierdził, iż w Pielgrzymce niesione były dwa transparenty, zawierające treść religijną i narodową. Co do kwestii pokazywania na palcach znaku „V”, to w żadnym wypadku nie było to ani powszechne, ani częste. Poza tym, kilkakrotnie gesty te zostały sprowokowane przez funkcjonariuszy SB, którzy z samochodu, lub stojąc na poboczu, pokazywali takie znaki, na co Pielgrzymi odpowiadali.

Pielgrzymka jako przestrzeń wolności i solidarności.

Pielgrzymce towarzyszyli bowiem funkcjonariusze SB. Robili zdjęcia i sporządzali raporty. Były one wykorzystywane do wyciągania konsekwencji służbowych wobec osób uczestniczących w pielgrzymce. Z tego powodu kierownictwo Pielgrzymki było wzywane na rozmowy lub odwiedzane przez funkcjonariuszy SB. Pomimo wielu niedogodności i szykan wokół pielgrzymki panowała niezwykle życzliwa atmosfera. Na trasie pielgrzymki czekały na Pątników posiłki, olbrzymie ilości kanapek, owoców, napojów – kompotów, herbaty, kawy. Domy i gospodarstwa rolników były szeroko otwarte dla pielgrzymów. Szeroko otwarte były serca tych wszystkich, którzy pielgrzymów przyjmowali, pozdrawiali na trasie, pomagali, w czym tylko mogli.

W czasach komunizmu i represji, pielgrzymka stała się przestrzenią wolności, prawdy, poczucia braterstwa oraz autentycznej ludzkiej solidarności.