Pogrzeb Stanisława Karpika

W poniedziałek 12 maja 2025 r. w kościele pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Starym Opolu odbyły się uroczystości pogrzebowe śp. Stanisława Karpika. Zmarły, wieloletni działacz demokratycznej opozycji, odszedł 8 maja 2025 roku. Msza św. pogrzebowa rozpoczęła się różańcem o godz. 14:30, a o godz. 15:00 została odprawiona Msza święta, po której trumna ze zwłokami została złożona do grobu na cmentarzu parafialnym. W uroczystości uczestniczyli przedstawiciele niepodległościowej opozycji antykomunistycznej oraz poczet sztandarowy NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność”, oddając hołd wartościom bliskim Zmarłemu: wierze, patriotyzmowi i solidarności.

Życiorys i działalność opozycyjna

Stanisław Karpik urodził się 14 września 1939 roku w Starym Opolu koło Siedlec. Był aktywnym działaczem opozycji niepodległościowej w latach 1962–1989. Już jako młody człowiek zaangażował się w działalność patriotyczną i katolicką. W 1962 roku zawiązał w Starym Opolu nielegalną organizację „Zrzeszenie Polskiej Młodzieży Katolickiej”, której celem była „walka z młodzieżowymi organizacjami socjalistycznymi (ZMS, ZMW) i ustrojem PRL”. Za tę działalność, propagowanie prawdy o przeszłości oraz pielęgnowanie miejsc pamięci narodowej Karpik został aresztowany i skazany na pół roku więzienia.

W kolejnych latach nie zaniechał działań na rzecz Kościoła i narodu. W 1973 r. zbudował na swoim gospodarstwie kaplicę poświęconą bł. Maksymilianowi Kolbemu, co spowodowało represje władz – kaplicę zniszczono, a Karpik został ukarany 50 dniami aresztu. W 1976 r. ponownie wzniósł kaplicę we własnym domu, zniszczoną w 1977 r. przez funkcjonariuszy MO. Już od 1976 r. współpracował z Komitetem Obrony Robotników (KOR), a potem z jego kontynuacją – Komitetem Samoobrony Społecznej KOR. W 1978 r. zbudował trzecią kaplicę, konsekrowaną 26 listopada 1978 r., równocześnie organizując życie katolickie i patriotyczne.

Stanisław Karpik był także założycielem Podlaskiego Komitetu Samoobrony Ludzi Wierzących, którego komunikaty informowały o represjach wobec Kościoła i domagały się respektowania prawa do modlitwy oraz nabożeństw w mediach. Aktywnie kolportował niezależną prasę: od 1978 do 1981 r. działał w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO) oraz współredagował podziemne pismo „Placówka”, a później organizował Ruch Młodej Polski na terenie województwa siedleckiego. W 1981 r. wspierał strajkujących rolników (dostarczając im zaopatrzenie) – za co, już po wprowadzeniu stanu wojennego, 16 grudnia 1981 r. został internowany i osadzony w ośrodkach odosobnienia w Białej Podlaskiej i Włodawie. Z zakładu odosobnienia w Włodawie zbiegł 28 marca 1982 r. podczas badania lekarskiego.

Po ucieczce kontynuował działalność w podziemiu – pracował jako redaktor i drukarz wydawnictwa „Wiadomości Podlaskie”, organizując kolportaż prasy niezależnej w całym regionie. Pod koniec 1983 r. został ponownie aresztowany za tę działalność, lecz dzięki amnestii wyszedł na wolność już 26 lipca 1983 r.. W swoim dążeniu do wolnej Polski Karpik był wielokrotnie szykanowany: przesłuchiwany, bity, sądzony w kolegiach ds. wykroczeń, a jego dom – rewizjonowany. Niemniej nie porzucił idei, którym służył.

Działalność w NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność”

W uznaniu zasług dla niepodległej Polski Stanisław Karpik został po 1989 r. honorowo związany ze środowiskiem NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność”. Jako wieloletni rolnik i patriota wspierał działania samorządowe i społeczne związane z ruchem chłopskim. Znany był z wierności ideałom solidarności międzyludzkiej – pamiętano go jako człowieka, który już w latach 80. wspomagał walczących chłopów, a także latami angażował się w propagowanie wartości chrześcijańskich na wsi.

Działalność opozycyjna i społeczna Stanisława Karpika była wielokrotnie doceniana odznaczeniami państwowymi. Był między innymi odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Wolności i Solidarności, potwierdzającymi jego zasługi dla wolności i demokracji.

Uroczystości pogrzebowe i pamięć

Pogrzeb Stanisława Karpika miał uroczysty i podniosły charakter. Mszy żałobnej przewodniczył miejscowy proboszcz, a homilia podkreśliła męstwo Zmarłego, jego wierność Bogu i Ojczyźnie oraz gotowość niesienia pomocy bliźnim. Po Eucharystii trumna została złożona w grobie na cmentarzu parafialnym, gdzie zebrani oddali hołd przy końcowym pożegnaniu. Nad trumną pożegnalne słowa wygłosił Janusz Olewiński, prezes Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Internowanych i Represjonowanych, który podkreślił niezłomność Stanisława Karpika w walce o wolność i jego niezastąpioną rolę w środowisku „Solidarności”. Mówił o nim jako o człowieku wiernym Bogu, Polsce i drugiemu człowiekowi – nawet w najtrudniejszych czasach. W ceremonii uczestniczyli nie tylko najbliżsi, ale także przedstawiciele środowisk kombatanckich i solidarnościowych.

Artykuł ten ukazuje postać Stanisława Karpika jako człowieka niezłomnego duchowo, dla którego najważniejsze były wartości: wiara, pamięć narodowa, wolność i solidarność. Jej życie i walka są świadectwem heroizmu zwykłego człowieka, który całe serce oddał służbie Ojczyźnie. Wspominając śp. Stanisława Karpika, podkreślamy jego wkład w budowanie wolnej Polski i wyrażamy głęboki szacunek dla ideałów, którym pozostał wierny aż do ostatnich dni.

Cześć Jego Pamięci.