Marsz Niepodległości 2023

11 listopada, tradycyjnie jak co roku wraz z żoną udaliśmy się do Warszawy, aby wziąć udział w marszu polskich serc, czyli w „Marszu Niepodległości”. Tegoroczny Marsz Niepodległości odbył się pod hasłem „Jeszcze Polska nie zginęła”. Przyjechaliśmy wcześniej, aby zanim Marsz się oficjalnie rozpocznie zacząć chłonąć atmosferę wokół niego, obserwować ludzi, którzy na Marsz przybyli a czasami spotkać kogoś, znanego tylko z ekranu telewizora i jeśli nadarzy się okazja to z nimi porozmawiać. W tym roku spotkaliśmy i udokumentowaliśmy to zdjęciami: ministra Antoniego Macierewicza w towarzystwie sympatycznego pana ochroniarza oraz pana europosła Dominika Tarczyńskiego bardzo swobodnie czującego się w tłumie polskich patriotów. A wśród tego patriotycznego anturażu szczególną uwagę przykuwały zorganizowane grupy takie jak chociażby grupa motocyklistów z Rajdu Katyńskiego czy husaria (chociaż bez skrzydeł) kawalerzyści i ułani wszyscy konno i niezwykle barwnie. I wreszcie to, co stanowi siłę tego Marszu, czyli nieprzerwanie napływające tłumy zwykłych ludzi. Ludzi, którzy z potrzeby serca, z potrzeby oddania czci tym, którzy 105 lat temu wywalczyli dla nas Niepodległość, z potrzeby zamanifestowania swojej woli utrzymania suwerenności naszego państwa, przybyli do Warszawy mimo niezbyt zachęcających do wzięcia w Nim udziału prognoz meteorologicznych. Według zapowiedzi miało być zimno i deszczowo. Zimno, jeśli chodzi o temperaturę powietrza, to faktyczne było. Ale ani przed Marszem, a tym bardziej już w trakcie samego Marszu temperatura zewnętrzna nie miała znaczenia. Atmosfera radości z uczestniczenia w czymś niezwykłym, mistycznym z udziałem tysięcy, tak samo czujących Polskę, współobywateli sprawiła, że zupełnie nie odczuwało się pory roku. Do tego Opatrzność też okazała swoją przychylność i mimo prognoz deszcz nie spadł a niebo się wypogodziło. I do tego tylu młodych ludzi. Bardzo wielu z nich z całymi rodzinami. Z małymi dziećmi w wózkach, na ramionach czy z rodzicami trzymanych za rękę. Wzruszające i budujące. I to morze polskich flag. Tak było już przed Marszem, a kiedy to morze flag ruszyło falą z Ronda Dmowskiego, najpierw uregulowaną Alejami Jerozolimskimi, później zwężającą się na Moście Poniatowskiego, by wreszcie rozlać się na olbrzymich błoniach Stadionu Narodowego to serce jeszcze bardziej rosło.

Wtedy też przyszła refleksja. Było w tym roku w Warszawie kilka marszów. Wielotysięcznych. Na jednym, mimo letniej bardzo sprzyjającej pogody, aby zapewnić frekwencję, zwożono ludzi autokarami i oferowano gratyfikacje. Władze miejskie Warszawy oceniły go na 100 tysięcy. Drugi, też przy prawie letniej pogodzie miał zgromadzić milion. A kiedy mimo niekorzystnych warunków zewnętrznych w dniu 11 listopada 2023 roku odbył się w warszawie „Marsz Niepodległości” władze miejskie Warszawy oceniły go na 40 tysięcy. I to właśnie ta uwaga prezydenta Warszawy Trzaskowskiego wywołała moją refleksję. Niezależne źródła podają iż w Marszu wzięło udział od 70 do 90 tysięcy osób, a włoskie Radio Genoa twierdzi, że było nawet ponad 250 tysięcy ludzi. Być może było nas mniej, może więcej. Nie istotna jest frekwencja, a panu Rafałowi Trzaskowskiemu zalecałbym korepetycje z matematyki. Natomiast nikt za nas nie opłacił kosztów dojazdu, nikt nie oferował nam na miejscu darmowych posiłków, czy dodatkowych atrakcji. Tylko ten nasz Marsz Niepodległości był Marszem polskich prawdziwych, patriotycznych, bijących polskim rytmem serc. A ten miliona serc? Były to serca transplantowane, w których płynęła inna krew niż polska, nie były to serca polskie. A na końcu to jakość a nie ilość ma znaczenie. I dedykuje to tym, którzy wiedzą, że to do nich adresowane.