Jóźwiak Leokadia LK „Bombaj”

Mieszkanka Siedlec, z zawodu krawcowa. Komunistka, członek PPR i PZPR. Wg. ustaleń SB z dnia 30.11.1977 r. narodowości ukraińskiej. Aktywistka komunistyczna jeszcze z przed II Wojny Światowej. Mąż jej przebywał do wojny w więzieniu za działalność w nielegalnej komunistycznej organizacji Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy. Zginął w Oświęcimiu. Leokadia Jóźwiak działała w nielegalnej komunistycznej organizacji Związku Czerwonej Pomocy. Rodzina Leokadii Jóźwiak tj. dwóch braci i dwie siostry wyjechali do Rosji Sowieckiej. Jedna siostra wywieziona na roboty do Niemiec odnalazła się w 1969 r. poprzez Międzynarodowy Czerwony Krzyż w Stanach Zjednoczonych.

W 1945 roku wstąpiła do PPR a po zjednoczeniu przeszła do PZPR, gdzie pracowała jako sekretarz Komitetu Powiatowego PZPR w Siedlcach do 15.09.1950 r.

Z charakterystyki Leokadii Jóźwiak opracowanej przez H. Domańskiego możemy się dowiedzieć, iż

Leokadia Jóźwiak jest prawosławną, z obowiązków służbowych wywiązuje się niedostatecznie, tryb życia domowego prowadzi na średniej stopie.

Za słabe wyniki w pracy została przeniesiona do Powiatowego Związku Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” (PZGS).

Do współpracy z UB jako dysponenta kwatery konspiracyjnej zwerbował ją 08.11.1951 roku st. ref Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Siedlcach Zdzisław Majewski. Własnoręcznie napisała zobowiązanie i stosowną umowę na użyczanie swojego mieszkania ponadto wyszła z własną inicjatywą donosić na osoby, które będą w zainteresowaniu UB. Lokalowi nadano kryptonim „Bombajn”.

W 1954 roku została kierowniczką kina „Sojusz” w Siedlcach. 02.01.1956 roku przejął ją na kontakt ubek Jan Urbaniak.

08.12.1956 roku postanowiono zakończyć korzystanie z jej mieszkania z powodu, iż mieszkający na tej samej klatce oficer Armii Andersa Klemens Święcki zaczął zwracać szczególną uwagę kto przychodzi do Leokadii Jóźwiak oraz częstych przyjazdów córki dysponentki z koleżankami co groziło dekonspiracją. W tej kwaterze konspiracyjnej odbywano spotkania z informatorami ps. „Egipt” i „Jan”. Akta sprawy LK „Bombajn” złożono w archiwum Wydz. „C” KWMO w Warszawie pod nr 18973.

Po wyprowadzeniu się córki do Warszawy i zmianie miejsca zamieszkania oficera Armii Andersa w 1960 roku SB w Siedlcach ponownie wznowiono współpracę z Leokadią Jóźwiak. W 1964 roku ponownie zaprzestano współpracy. Wg. wniosku o wyeliminowanie z czynnej sieci LK „Bombajn” z dnia 22.06.1964 r. zrezygnowano ze współpracy z powodu wprowadzenia się córki właścicielki. Natomiast z notatki z dnia 13.04.1967 r. możemy się dowiedzieć, że

W tym lokalu odbywały się spotkania z klerykami z Kurii Siedleckiej. Z tego lokalu zrezygnowano dlatego, że klerycy i księża odmawiali chodzenia na spotkania w Siedlcach z powodu obserwacji innych księży. Stąd referat zrezygnował z powyższego lokalu.

W lokalu spotykali się z funkcjonariuszami siedleckiej SB tajni współpracownicy ps. „Jan”, „Mały” i „Taran”.

 Po wyjściu za mąż córki Leokadii – Haliny i przeprowadzeniu się na stałe do Warszawy, w 1967 roku lokalem tym zainteresowała się Graniczna Placówka Kontrolna w Terespolu. 31.05.1967 r. kontroler GPK Terespol ppor. Mieczysław Dąbrowski podjął do dalszego wykorzystania mieszkanie Leokadii Jóźwiak. Zmieniono kryptonim na lokal kontaktowy „Bombaj”. Obsługującym lokal został kpt. Wacław Dziedziura a następnie por. Karol Czerniak. W lokalu tym odbywały się spotkania z TW ps. „Cygan”, „Orzeł” i „Zefir”.

W 1970 roku Leokadia Jóźwiak przeprowadziła się do nowego mieszkania przy ul. Zawadzkiego (obecnie ul. Armii Krajowej) nad restauracją „Nowa”. LK krypt. „Bombaj” został przeniesiony do nowego mieszkania. Pod nowym adresem zostali wprowadzeni do lokalu TW „Władysław” nr rej. 9530, „Irena” nr rej. 96, „Władysław” nr rej. 109, „Konik” nr rej. 295 (Myrcha Stanisław), „Skrytka” nr rej. 561, „Kolejarz” nr rej. 481, „Lewski” nr rej. 1245, „Lew” nr rej. 1211, „Amant” nr rej. 1370, „Anka” nr rej. 1714, „Klemens” nr rej. 1711, „Sem” nr rej. 1629 (Semeniuk Krzysztof), „Kos” nr rej. 1833 (Lucht Stanisław), „Adaś” nr rej. 2037, „Michał” nr rej. 2040, „Janek nr rej. 2036, „Polak” nr rej. 2314. Z lokalu korzystali funkcjonariusze: por. Karol Czerniak, kpt. Tadeusz Jaroc, ppor. Stanisław Bujak, kpt. Aleksander Karpiuk, ppor. Jan Markowski, ppor. Marian Borkowski, por. Waldemar Szerement, ppor. Mirosław Gryta.

W czasie współpracy była wielokrotnie wynagradzana pieniężnie i rzeczowo przez służbę bezpieczeństwa za udostępnianie swojego mieszkania. W jej aktach jest kilkadziesiąt własnoręcznie pisanych przez nią pokwitowań odbioru tych gratyfikacji.

W archiwach IPN, w teczce o sygn. IPN Lu 552/55 znajduje się 267 stron dokumentów dotyczących jej osoby.

opracował: Leszek Andrzejewski