Wyrok WSA w Warszawie

30 sierpnia 2019 roku.

13 sierpnia 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie:

na posiedzeniu niejawnym uznał moją skargę na postanowienie Prezesa IPN za słuszną.^[20]

Sąd wywiódł, iż pismo Dyrektora Oddziału było decyzją administracyjną i zgodnie z art. 36 ust. 8 ustawy o IPN, przysługiwało mi prawo do złożenia odwołania. W związku z powyższym Sąd zobowiązał Prezesa IPN do merytorycznego rozpatrzenia mojego odwołania.

Zaznaczyć przy tym trzeba, iż poza kontrolą Sądu, zakreśloną granicami niniejszej sprawy, pozostawały kwestie merytoryczne, dotyczące poprawności bądź wadliwości odmowy bezpośredniego udostępniania mi dzienników rejestracyjnych WUSW w Siedlcach. Sąd zauważył jednak, iż próżno jest doszukać się w ustawie o IPN kategorii dokumentów „pomoce ewidencyjno-informacyjne”, podobnie jak pojęcia „pomocy ewidencyjnej przeznaczonej do użytku wewnętrznego”. Gdyby przyjąć stanowisko Dyrektora Oddziału, to organ w każdym przypadku mógłby odmówić udostępniania żądanego dokumentu, tworząc dla niego pozaustawową „kategorię”. Sąd zauważył też, iż organ udostępnił mi część dokumentów objętych tym samym wnioskiem, co prowadzi do przyjęcia, że spełnione zostały pozostałe warunki przewidziane w art. 36 ust. 1-4 ustawy o IPN.

Całe uzasadnienie w odpisie wyroku WSA w Warszawie sygn. akt II SA/Wa 261/19.